Doruk beyin uykulari...

Doruk daha cok kucukken aksam 8'de yatip sabah 8'de kalkardi. Tabi mama icin kalktigini soylemeye gerek yok. Ama devam ederdi uykusuna. Ne guzelmis. Bu da bizde 3 ay kalma sabrini gosteren annemin sayesinde oldu :) Gozleri de aralik uyurdu :) Gercekten. Oyle yan, yuzustu filan yatiramazdik. Sirt ustu sadece. Bi gece biz sut sagma aparatlarini sterlize etmek icin kaynamaya koyup unutmusuz. Doruk'ta annemle salonda yatiyodu o zaman. Bi tekli koltuga sigiyodu :) Su bitmis tabi. Plastikler erimis. Her yer duman. Zehirleniyodu oglum nerdeyse.

Simdi gece 10'da yatiyo. 1'de uyaniyo bi. Cagiriyo i ih diye. Aliyorum kucama dolasiyoruz evde. Yerse uyuyo. Sonra 2.5-3.5 mama saati. Uyumaya devam. 6-6.30 gene i ih alin beni. Aliyorum dolastiriyorum biraz kucaamda. Sonra bizim yataga yanima aliyorum. 7.30'a kadar devam. Ama benim uykular cok bolunuyo. Bu zamana kadar sadece 1 kere gece hic uyanmadan uyudu. Bu sefer de ben uyuyamadim :) Yatakta fir donuyo. Dolaniyo resmen yatagin icinde. Simdi yuzustu yatmayi tercih ediyo daha cok. Bi de cok asortik bi yan yatisi var.

Bebekken kucakta koplata hoplata uyutuyoduk bi ara. Sonra annemle Yenikoy'de cay bahcesinde birilerinde gorduk. Yine kucakta ama disari bakar pozisyonda. Tatil sonrasi onu da istemedi. Bu sefer omuzda uyutmaya basladik biraz. Annem ayaginda salliyodu hep. Ben beceremedim onu. Kabul etmedi. Simdilerdeyse bisiyler icerek uyuyabiliyo beyfendi. Ne zor bu uyku halleri. Koysan yatagina, o done done uyusa. Olmaz mi? Olmaazzzzzzzzz.

Dorugu yatirirken bazi geceler dua ediyorum. Cok sey istedigim bi dua. Ama hepside benim icin ayni degerde. Soyle bisiy: Oncelikle saglikli; mutlu, sevgi dolu, zeki, kendiyle ve cevresiyle barisik, kendine guvenen, hayattan zevk almasini bilen, farkindalik sahibi, kendine ozel zevkleri olan ve bunlarla mutlu olmasini bilen, esprili bi insan olsun...