Özlemişiz bir arada olmayı. İkizler gelmeden her ayın son cumartesi annemde yemekte toplaşırdık. 9 büyük, 4 çocuk boy boy. Bi karmaşa olurduki sormayın gitsin. İki laf edilir, edilmez; çocuklarla boğuşmaktan yemekmi yedik dayakmı belli olmaz ama biraraya gelinirdi işte. Biz kızlar çok zevk alırdık valla kocaları bilmem ama. E anne evi sonuçta. Bi süre mecburi mola verdik. Aslıhan iyi akıl etti. Ablamlara gittik. Annem de gelebildi. Çook mutlu olduk. Bi ara annem aldı çocukları, götürdü arka odaya. Anne yüreği işte. Kendi yemez biz yiyelim, iki sohbet edelim diye. Anne yüreği diyorum da her anne öyle olmuyo malesef. Anne yüreği diye genelleyip anneme haksızlık edemem doğrusu.
Bu arada bizim cüceler de azdılar tabi.Göbeğim çatladı iki kare fotoğraf aliyim diye. Biri dursa öbürü zıplar.
Tansanın da oldukları var ama bi tanesi bile düzgün çıkmamışki.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder