Kuşlarım benim. Nasıl da büyüdünüz. Ben, her akşam Derin'i ziyarete giderdim koşa koşa iş çıkışı. Şimdi Doruk var. Koşa koşa eve geliyorum. Ama ikisini daha sık bir araya getirmek lazım. 1 saat sonunda birbirlerini yemeye başlasalar da :)
Aaaa tabi Tansa'yı unutmamak lazım. Hele bu günlerde. Doruk'la Derin bir oluyolar zavallıma karşı :) Tansa, dertsiz Tansa. Ablasından baka baka öğreniyor herşeyi. Tıpkı ilk iki resimde kitap okuyan Derin'i görüp okumaya başlayan Doruk gibi...
Seviyorum sizi çok. Canlarım benim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder