18 ay. 1.5 yas

1,5 yaş. Büyüdün. Hissediyorum. Konuşamasan da anlıyosun pek çok şeyi. İşaretlerle öyle güzel anlatıyosunki konuşmak gereksiz geliyo belkide sana. Yemeği önüne koy koy yapman, yanına oturtman bizi oyun oynarken her seferinde o minik işaret parmağınla yeri göstere göstere. Ben sana kızınca ağlayarak sarılman. (Çok fenayım biliyorum ama sırf bana sarılman için bile kızmak geçerli neden olabilir. Dimi :)) Ama o annneee deyişin varya. Bitiyorum o an. Annnn nnee. Çok daha bilinçli kullanıyosun bu kelimeyi. Arada babayla karışıyosa da biraz sonra düzeltiyosun :) Sürekli peşimdesin. Kuyruğum benim. Bi de mutfak takıntın var unutmadan. Sürekli oraya gitmek istiyosun. Tencereleri, süzgeçleri çıkarmak istiyosun. Tanguuur tunguuurrrrrrrrrr :) Tefalin spatulasını alıp dolaşıyosun sürekli niyeyse :) Ben salata yaparken babanın kucağında kırmızı lahanaları kıtırdatıyosun başımda :) Koltuğa tırmanıyosun artık rahat rahat. Çok az kelime konuşuyosun ama elbet bıcır bıcır anlattığın günler de gelecek. Giyinmekten, bezini değiştirmekten bu kadar mı nefret edilir. Ne şaklabanlıklar yapıyoruz bunun için. Belki de istemiyosun bezi takmayı da biz anlayamıyoruz. İnsanın aklına gelmezya yazacağı zaman.

O kadar şey varki ufak ufak, yaşadığım an "bunu unutmamalıyım" dediğim. Unutuluyo işte. Seni o kadar çok seviyorumki canım oğluuummmmmmmmmm. Büyüme çok çabuk olurmu bitanem.