Amman Montessori teyze duymasın :)

Biz akşamları işten gelince oğlumla gayet faydalı, eğitici ve bir o kadar da öğretici faaliyetler yaparız. Bakınız alttaki resim.
- Kağıtlar yırtılır cıırrrttt. (Motor becerileri gelişsin diye.)
- Sonra kafadan aşağı boca edilir foşşşşşş (El, kol, bacak, ayak baş parmağı, kafa koordinasyonunu geliştirmek için.)
- Sonra minik arabalar kağıt yumağının içine saklanır ve bulunur. (Bir varmış bir yokmuş faaliyeti için)

Tabiki saçmalıyorum. Can sıkıntısından uydurulmuş bi abukluk sadece. Kitapları o koltuktan öbürüne taşımak (yok canım okumuyoruz biz haşaaaa), legoları döküp tekrar kutularına atmak (birleştirmek mi. Yok canııım), arabaları koltuğa taşıyıp aşağı düşürmek (yoksa siz sürüyo musunuz?), hamur yapmak, yatakta "Aaaaa Doruk uyumuuuşşşşşş, yook kalkmııışşşşş" yapmak, sonunda Erim'in bütün itirazlarına rağmen aldığımız mutfak setiyle yemekler pişirmek gibi binimum şeyden sonra uydurulan gece kurtarmaca aktivasyonu. Maria Montessori teyze ne der bilmiyorum ama biz bi yarım saat vakit geçirdik bu süpper eğitici aktiviteyle. Tabi bu oyundan sonra çöp eve dönüşmüş bir evi toplamakta çok eğlenceli oluyor ki sormayın :)

Neyemi bakıyolar? Açıkliyim...

Erim öyle maç delisi değildir Allahtan. Ama ilginç olan National geo wild'de "Aaaaa oğlum baaak ayıııııııııı, baaakkkkk kaplaaannnnn, aaaa timsaaahh" diye ilgisini çekmeye çalışıpta başarılı olamadığımız tv seyretme olayında bizi maça 5 dakika bakarak şaşırtmış olması. Erim basket sever. Doruk'ta sevsin, beraber maçlara gitsinler, ben de atiyim kendimi mağazalara gibi bi hayal kuruyorum işin doğrusu. Yalan yok. :)