
Erim çok mutsuzdur çünkü bi parça eti vardır ve her erkek gibi paylaşmak istememektedir.
Doruk çok mutludur çünkü et yiyecektir.
Erim: Ya oğlum bana da bıraksaydın...
Erim: Aslan gelir, diğerleri çekilir, o yer yemeğini. Bu ne ya. Yedin bitirdin benim etimi ya.
Neslihan: Fasülye var ye istersen :) (Erim fasülyeden nefnet etmektedir:))
Erim: %@(-"/@&$
Erim: Oğlum buraları kanlı artık veremem. Yetmezmi bu kadar?
Doruk: I ııııııııh. Elindeki bıçakla eti kesmeye çalışır sürekli.
Erim: Tamam dur şu kenarlardan bakiyim varmı sana göre.
Erim: Gitti güzelim etim yaaa.
Neslihan: Çocuğun doyunca sen de doymuş sayılırsın canım :)
Erim: Ben hiçbişey anlamadımki bu yemekten.
Neslihan: Normalde anlıyo muydun? Aaa tabi ben Doruk'la boğuşurken sen löpür löpür götürüyosun yemeğini. Bi seferde sen anlama canım. (der ve önündeki yemeği yemeye koyulur afiyetle)
Erim: %@(-"/@&$
...
hahaaayyytt anlasınlar işte :)
YanıtlaSilanlasınlar tabi.
YanıtlaSilde...
..bi yemekle bitse :)
Erim nasıl senin ete sulanmadı peki? Ben olsam çirkeflik yapar senden alırdım :)) kih kih
YanıtlaSilBen fasülye yiyodum canım...
YanıtlaSil