Doruk fasüylesinden binbir oyunla yedikten sonra Erim'in tabağının masaya gelmesiyle onun kucağına atlar.
Erim çok mutsuzdur çünkü bi parça eti vardır ve her erkek gibi paylaşmak istememektedir.
Doruk çok mutludur çünkü et yiyecektir.
Erim: Ya oğlum bana da bıraksaydın...
Erim: Aslan gelir, diğerleri çekilir, o yer yemeğini. Bu ne ya. Yedin bitirdin benim etimi ya.
Neslihan: Fasülye var ye istersen :) (Erim fasülyeden nefnet etmektedir:))
Erim: %@(-"/@&$
Erim: Oğlum buraları kanlı artık veremem. Yetmezmi bu kadar?
Doruk: I ııııııııh. Elindeki bıçakla eti kesmeye çalışır sürekli.
Erim: Tamam dur şu kenarlardan bakiyim varmı sana göre.
Erim: Gitti güzelim etim yaaa.
Neslihan: Çocuğun doyunca sen de doymuş sayılırsın canım :)
Erim: Ben hiçbişey anlamadımki bu yemekten.
Neslihan: Normalde anlıyo muydun? Aaa tabi ben Doruk'la boğuşurken sen löpür löpür götürüyosun yemeğini. Bi seferde sen anlama canım. (der ve önündeki yemeği yemeye koyulur afiyetle)
Erim: %@(-"/@&$
...
hahaaayyytt anlasınlar işte :)
YanıtlaSilanlasınlar tabi.
YanıtlaSilde...
..bi yemekle bitse :)
Erim nasıl senin ete sulanmadı peki? Ben olsam çirkeflik yapar senden alırdım :)) kih kih
YanıtlaSilBen fasülye yiyodum canım...
YanıtlaSil