Ah anneceğim ah :-)

Bazen Doruk'la Erim geçiyorlar PS'nin başına, ben de saldırıryorum darmadağın evi toplamaya. Bir oraya koşuyorum bir buraya. Ama gerçekten koşuyorum. Her seferinde söyleniyorum ortada ne çok şey var diye. Azalmıyor, amip gibi ürüyorlar üstüne üstük. Bazen şeytan diyo aç camı ...

Üstüme üstüme geliyor her şey. Hiç bir zaman çok düzenli bir insan olamadımki ben ne bekliyorsam. Ya cinler tepeme gelince ya da misafir gelecekse toplanıyor o ev. Allahtan temizliğimizi yapan bir ablamız var da... Tersini düşünemiyorum bile.

Annemin sözüydü. "Evden çıkarken dönüp bir arkanıza bakın." Eskiden bakardım.
İtiraf ediyorum artık onu da yapamıyorum ne olur kızma annem.
Bi kargaşa, hengame ki ne arkama bakması. Alacaklarımı unutup yarı yoldan dönüyoruz genelde.
Zaten yarım akıllıydım hepten kaybettim kendimi.

Şunu da yazayımki ne halde olduğum anlaşılsın.
Geçen işe geldim. Kartı gösterip otoparka girmem lazım. Allah allah, gösteriyorum kartı ama açılmıyor güvenlik kapısı.
Bi baktım elime bi ıslak mendil poşeti gösteriyorum kapıya.
Pes dedim kendime. Allah çocuklulara eski akıllarını geri versin. Amiiin.